نوین ترین شیوه شارژ کردن گوشی های تلفن همراه

شارژرهای سبز:

به کمک انرژی های سبز از جمله انرژی خورشیدی می توان گوشی تلفن همراه را به شیشه های مستقیم رو به افتاب چسباند و تلفن همراه هز طریق نور خورشید شارژ می شود.

به کمک شارژرهای خورشیدی در هر لحظه می توان گوشی تلفن همراه یا هرگونه گجت الکترونیکی را به وسیله انرژی خورشیدی شارژ کرد.

با شارژرهای خورشیدی می توان کاملا در مصرف برق صرفه جویی کرد و با تکنولوژی های مربوط به ان می توان در حفاظت از محیط زیست اقدامات اگاهانه ای را انجام داد.

شارژر های فنجان چای:

این شارژرها با یک فنجان چای،یک لیوان آب یخ می توانند گوشی تلفن همراه را با سرعت بسیار بالایی شارژ کنند.

این دستگاه دارای 2 قطعه مجزا از هم برای شارژ کردن است که یکی از ان ویژه نوشیدنی های گرم و دیگری برای نوشیدنی های سرد مورد استفاده قرار می گیرد.

البته باید توجه داشته باشید که این دستگاه زمانی خوب کار می کند که لیوان قرار گرفته روی ان خیلی داغ و یا سرد باشد.

شارژرهای کابل برق:

دانشمندان توانسته اند نوع جدیدی از شارژرهای بدون سیم را طراحی کنند که به دنبال آن می توان در خیابان و یا در هر نقطه ای گوشی تلفن همراه را از طریق کابل های برق شارژ کرد.

کابل های برق باعث به وجود امدن میدان های الکترومغناطیسی در محیط اطرافشان می شوند که با کمک این کابل ها می توان گوشی تلفن همراه را در کمترین زمان و با سرعت بسیار بالایی شارژ کرد

باتری جدید از اختلاف شوری آب، برق تولید می‌کند

هنگامی که آب شیرین رودخانه‌ها داخل دریا وارد می‌شود، اختلاف غلظت نمک منجر به یک تغییر در انتروپی می‌شود. پژوهشگران در آمریکا با کمک فناوری‌نانو باتری ساخته‌اند که از اختلاف انتروپی، توان تولید می‌کند. پی‌چو و همکارانش با استفاده از الکترودهای نقره‌ای و نانومیله‌های دی‌اکسید منگنز، از این اختلاف انتروپی، انرژی را با راندمان 75درصد استخراج می‌کند.

چو می‌گوید که آنها نشان داده‌اند که این ایده را واقعا می‌توان عملی کرد. گروه تحقیقاتی چو تخمین می‌زند که اگر این فناوری در همه دریاهای جهان استفاده شود، انرژی تجدید‌پذیری برابر با بطور تقریبی 2 تریلیون وات (یعنی حدود 13 درصد مصرف کل جهان) تولید می‌کند.

با این باتری می‌توان از اختلاف انتروپی، توان تولید کرد

تولید توان بر اساس انتروپی قبلاً انجام شده است، اما بهترین روشی که امروزه استفاده می‌شود، جداسازی آب دریا و آب تازه با غشاء است که در آن یون‌ها در سرتاسر غشاء مهاجرت می‌کنند و جریان الکتریسیته تولید می‌کنند. در روش این محققان، انرژی از اختلاف غلظت بین دو محلول با ذخیره کردن آن به صورت شیمیایی در باتری، استخراج می‌شود.

برت هامیلرز، رئیس گروه انرژی تجدیدپذیر در دانشگاه واگنینگن در هلند، می‌گوید:" مزیت بزرگ فناوری مذکور این است که آن نیاز به هیچ غشایی ندارد، اما به الکترودهایی با سطح ویژه بزرگ نیاز دارد." چو می‌گویدکه الکترود نانومیله‌ای آنها سطح ویژه بزرگی دارد. این باتری طی حرکت‌های یون‌های سدیم و کلر به داخل و خارج شبکه بلوری این الکترودها، انرژی را استخراج می‌کند.این باتری در آب دریا هنگامی که یون‌های کلر بوسیله الکترود نقره و یون‌های سدیم بوسیله الکترود دی‌اکسید منگنز گرفته می‌شوند، تخلیه می شود. این یون‌ها هنگامی که این باتری در آب تازه شارژ می‌شود، رها می‌شوند.

به دلیل غلظت یونی بالاتر در آب دریا، انرژی الکتریکی تخلیه‌شده بزرگ‌تر از انرژی مورد نیاز برای شارژ این باتری است. چو می‌گوید که در حقیقت دلیل اینکه ما می‌توانیم این انرژی را بدست آوریم این است که الکترولیت را تغییر می‌دهیم. در روش این پژوهشگران، هزینه‌ها به دلیل عدم نیاز به غشاء بسیار کم‌تر از دیگر روش‌ها است.

چو که به دلیل راندمان بالای این باتری هیجان زده شده است، امید دارد که با بهینه کردن مواد الکترودی، به راندمان بالاتری برسند. او می‌گوید: اگر ما دو الکترود را بهم نزدیک کنیم، فکر می‌کنم که بتوانیم به راندمان حدود 85 درصد برسیم.

جزئیات نتایج این تحقیق در مجله‌ی Nano Letters منتشر شده است.